ประวัติความเป็นมาของโป๊ยเซียน

ในตำนานแปดเซียน ทิก๋วยลี้ มีฉายาว่าเป็นเทพเจ้าแห่งยาและการรักษาโรค เทพองค์นี้มักถูกวาดเป็นภาพชายชรา หน้าตามอมแมม หนวดเครารุงรัง ขาพิการ ถือไม้เท้าเหล็ก ตามตำนานเล่าว่า แต่เดิมทิก๋วยลี้เป็นชายหนุ่มชาวจีนที่เกิดในยุคชุนชิว มีแซ่ว่า หลี่ ชื่อ เหียน เป็นชายรูปงาม ร่างกายสูงใหญ่ สติปัญญาดี แต่หลี่เหียนไม่สนใจลาภยศใด ๆ ชอบบำเพ็ญภาวนาถือศิลกินเจ จึงมองเห็นว่าอำนาจวาสนาเปรียบเหมือนหลุมพลางที่ล่อลวงให้ผู้คนวิ่งเข้าหา แต่สุดท้ายก็ไม่ต่างอะไรกับการไขว่คว้าอากาศธาตุอันว่างเปล่า หลี่เหียนตระหนักแล้วว่าลาภยศสรรเสริญไม่ใช่สิ่งที่ตนต้องการ จึงตัดสินใจละทิ้งทางโลก อำลาทุกคน มุ่งสู่การบำเพ็ญพรตในถ้ำเป็นเวลาช้านาน จนสามารถถอดกายทิพย์ออกจากร่างได้เป็นผลสำเร็จ หลี่เหียนมีอาจารย์นามว่า ลีเลากุน อยู่มาวันหนึ่งอาจารย์ให้เขาถอดกายทิพย์เพื่อเดินทางไปเฝ้าอาจารย์เป็นเวลา 7 วัน แต่ก่อนที่เขาจะถอดกายทิพย์ก็ได้กำชับกับลูกศิษย์ว่า “ข้าได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้ไปเข้าเฝ้าที่เขาหัวซัน จึงขอมอบหมายให้เจ้ารักษาร่างข้าเป็นเวลา 7 วัน ในวันที่ 7 ข้าจะกลับมเข้าร่างเดิม แต่หากพ้นกำหนด 7 วันไปแล้ว ข้ายังไม่กลับมา เจ้าจงนำข้าไปเผาเสีย” ลูกศิษย์ได้เฝ้าดูแลร่างของอาจารย์เป็นอย่าง แต่เมื่อถึงวันที่ 6 มารดาของศิษย์เกิดป่วยหนัก ทันทีที่ได้รับข่าวก็ร้อนรนเป็นห่วงมารดาจนไม่สามารถอดทนรอจนครบ7วันตามที่อาจารย์สั่งไว้ได้ แต่ใจก็เป็นห่วงร่างของอาจารย์ หากปล่อยไว้ตามลำพังเกรงว่าจะมีภัย ทั้งยังเสี่ยงต่อการสวมรอยเข้าสิงร่างของเหล่าภูติผีปีศาจอีก จึงตัดสินใจเผาร่างของอาจารย์ในวันที่ 6 นั่นเอง เมื่อครบวันที่ 7 หลี่เหียนได้กลับมาตามกำหนดแต่ไม่พบร่างของตน ครั้นเมื่อทราบเรื่องราวก็ไม่ได้โกรธเคืองลูกศิษย์แต่อย่างใด ทั้งยังเข้าใจถึงสถานการณ์จำเป็นนั้นเป็นอย่างดี แต่ในใจก็มีความกังวลว่าถ้าไม่มีร่างแล้วจะอยู่ได้อย่างไร และในช่วงเวลาเดียวกันนั้นหลี่เหียนได้พบว่ามีขอทานคนหนึ่งได้เสียชีวิตลง จึงได้สิงร่างของชายขอทานคนนั้น ซึ่งเป็นที่มาของฉายา ทิก๋วยลี้